اينجا شب است

از دو روز پيش كه شنيدم سياه پوشي علي(ع) را مجروح كرده است، ديگر حال نوشتن برايم نمانده است. مي گويند از خوارج بوده و نامش … نه! بگذار ديدگانتان را به نامش نيالايم.

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

در اين دو روز بارها دفتر غصه غربت علي را مرور كرده ام … «يا اشباه الرجال و لا رجال... اي مرد نمايان نامرد! خدا شما را بكشد كه دلم از دست شما پرخون و سينه ام مالامال خشم از شماست...»(1) ، نبوديد آن روز، اصلا نمي شود نوشت، چه بگويم؟ اينكه علي(ع) مي خروشيد و ما چونان خشكه چوبي بوديم سرد و بي روح.

… امروز صبح كه شنيدم حال علي (ع) بدتر شده است بدحالي من رو به مرگ گذاشت، آخر مگر مي شود دنيا را به تصوير كشيد بدون خورشيد، مگر مي شود … نه! بدون علي(ع) هر چه بود است نابود است و هر چه هست نيست،

هر جا كه نيست جاي تو آن جا جهنم است 

با اين حساب وسعت دنيا جهنم است.(2)

(1) نهج البلاغه، خطبه 27

(2)شعر از: خديجه پنجي